auf da Hoamroas
vo` Belgrad hob i mir denkt, daß i vorm letztn schwarn Stuck Wegstreck übern Karwendel no a Einkehr in Innsbruck macha kunnt
und i hob a glei a scheene Herberg daseng
schaug o, de hom aa a Weiß` Bräuhaus
so oda so ähnlich hod si des glesn
i bin ja scho weit umanandkemma in mei`m Lebn
und bei de Venezianer hoaßt des so
Weiß` Haus, Brauhaus, wos denn sunst ?
glei wennst einikummst, werst inschtriert
d` Stubn fiar d` Speisen is oben Parterre, d`Kammern san obn
d` Schank is unten im Keller, seltsam
ja mei, de Tiroler
mi hods dearscht, und drum bin i obe
de Schank im Keller is a Hexnkuchl, mi leckst am Orsch
gsteckt voll von Gäst`, und von feschen Madln
narrisch vui scheene Deandl und resche Weibads
so umma zwoa Dutzend
olle recht aufdreiwat
wo de bloß olle herkemma san ?
in dem ganzn Ramasuri hod mia dann a ganz a liabs Deandl, buidsauber und mit am siaßn Lacha ganz narrisch guad gfoin
Cindy hoaßt`s, kloa, schlank, blond, mit hochgsteckte Hoor, a bissl z`stark gschminkt fiar ihr natürliche Art und a ganz a liabs Gschau
a engs rots Kleidl, bei dem da Stoff fürn Ruckn und unter de Knia nimmer glangt hod, hods oghabt
mia san dann spata auf ihr Kammer ganga
a Trumm runde Liegstatt und a großer, runder Bodzuber
und a extrige kloane Kammer, wo`st leicht zu zwoata einegeh`und Di mitm Wasser obpritschln konnst
ihr Kleidl hods glei obazogn, zum Vorschein kemma san zwoa liabe B-Dutterl
irgendoana do, i glaab da Willi wars, hod glaub i eh scho vo` dem Deandl vazählt
kemma duads vom Osten, no hinter Belgrad drent, Rumänien, noch de Karpatn no
und Bussln duads, wia wanns morgn vaboten werat, narrisch zärtle, ned wuid
und ihr Goscherl konn a no mehra, ja verreck
mei Hammer hod ausgschlogn ois wia `dopt
Sakradi, a so a Dusl no am End vo` dera Roas
und dabei ghear i ned moi zum FC Bayern
Kniaschwammal hob i noch fast zwoa Stund` vor mir herg`schobn
a so a Massl, Vagäiddsgood
a so daloawed war i no nia ned
stimmt, Essn hods a no gebn, oans fiar arme Leit drent bei de Venezianer, Reis mit Viecher ausm Meer, und Fiisch
mei, wer`s mog
am End woitn`s dann beim Geh` 500 Taler vo` mir
fiar ois midanand, oane und a hoibe Stund mit dem Deandl, Speis und Trank ned z`weng
oiso, des is`koa Herberg ned, wo ma` auf Wochn naus wohnen könnt`
aber mei Hammer schlogt do ganz gwiiß wieder ei`, alloanigs scho` zwengs de(m) Deandl
und de boor Hupferl übern Karwendel homma na a no ganz locker gschafft